Najnowsze wieści




Dla takich, którzy myślą, święte nie jest nic.
Zuchwałe nazywanie rzeczy po imieniu,
rozwiązłe analizy, wszeteczne syntezy,
pogoń za nagim faktem dzika i hulaszcza,
lubieżne obmacywanie drażliwych tematów,
tarło poglądów – w to im właśnie graj.

W. Szymborska, „Głos w sprawie pornografii” (fragment)

Abstrakty - IV edycja



Prezentujemy listę referentów i tytułów wystąpień wraz ze streszczeniami i wstępną bibliografią. Zapraszamy do lektury!
Przypominamy, że język, w którym podany jest tytuł, jest równoznaczny z językiem całego wystąpienia.

poprzednie streszczenie | lista streszczeń | następne streszczenie

Milena Obrączka (Kraków)

Polsko-amerykańska czy polska Sylvia Plath? - o współistnieniu przekładu i oryginału na przykładzie dwóch tłumaczeń jednego wiersza



W prezentowanym referacie podejmę analizę lingwistyczną i stylistyczną wiersza amerykańskiej poetki Sylvii Plath „Tulips” z tomu Ariel i jego dwu polskich przekładów autorstwa Julii Hartwig i Marii Korusiewicz. W prezentacji zwrócę uwagę na fakt, że z punktu widzenia literaturoznawstwa oraz badań nad przekładem dla odbiorców nie znających języka kultury źródłowej przekład poetycki funkcjonuje jako autonomiczne dzieło w kanonie literatury kultury docelowej. Istnieje jednak grono odbiorców bilingwalnych, dla których przekład funkcjonuje jako paralelny (?) tekst i punkt odniesienia. Na podstawie porównania obu polskich przekładów, a następnie zestawienia ich fragmentów z oryginalnym wierszem, pragnę wykazać, jak autorki przekładu rekonstruują sensy wiersza Plath na różne sposoby, przekształcając lub zniekształcając oryginał. Co najważniejsze, spróbuję odpowiedzieć na pytanie, czy oba utwory to tłumaczenia wiersza, czy może dwie polskie adaptacje oryginalnego utworu z pewną dozą własnej (nad)interpretacji. Rozważania na temat tego, jaką wartość artystyczną mają oba balcerzanowskie „światy podstawione”, są kluczowym problemem w dziedzinie przekładu literackiego.

Literatura podmiotu:
1. Plath, Sylvia (1966). Tulips. [w:] tejże. Ariel. New York: Harper & Row., s. 10-12.
2. Plath, Sylvia (1996). Tulipany. Przeł. Maria Korusiewicz [w:] tejże. Ariel. Poznań: Zysk i S-ka, s.16-18.
3. Plath, Sylvia (2003). Tulipany. Przeł. Julia Hartwig [w:] Hartwig, Julia (oprac.) Dzikie brzoskwinie. Antologia poetek amerykańskich. Warszawa: Sic!, s.125-128
Literatura przedmiotu:
1. Balcerzan, Edward (2007). Tłumaczenie jako wojna światów [w:] Kubińscy, Olga i Wojciech. (red.) Przekładając nieprzekładalne. O wierności. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, s. 43-65.
2. Hughes, Ted (1970). Notes on the Chronological Order of Sylvia Plath’s Poems [w:] Newman, Charles (red.) The Art of Sylvia Plath: A Symposium. Selected Criticism, with a Complete Bibliography, Checklist of Criticism, and an Appendix of Uncollected and Unpublished Work. London: Faber and Faber, s. 187-195.
3. Jarniewicz, Jerzy (2002). Tłumacz jako twórca kanonu [w:] Lewicki, Roman (red.) Przekład, język, kultura. Lublin: Wydawnictwo UMCS, s. 35-43.
4. Korusiewicz, Maria (1985). Śmierć i Spółka. O poezji Sylvii Plath. Akcent, nr 2-3, s. 52-62.
5. Legeżyńska, Anna (1985). Tłumacz czyli „drugi autor” [w:] Balcerzan, Edward; Wysłouch, Seweryna (red.) Miejsca wspólne. Szkice o komunikacji literackiej i artystycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 160-181.