Najnowsze wieści




Dla takich, którzy myślą, święte nie jest nic.
Zuchwałe nazywanie rzeczy po imieniu,
rozwiązłe analizy, wszeteczne syntezy,
pogoń za nagim faktem dzika i hulaszcza,
lubieżne obmacywanie drażliwych tematów,
tarło poglądów – w to im właśnie graj.

W. Szymborska, „Głos w sprawie pornografii” (fragment)

Abstrakty - IV edycja



Prezentujemy listę referentów i tytułów wystąpień wraz ze streszczeniami i wstępną bibliografią. Zapraszamy do lektury!
Przypominamy, że język, w którym podany jest tytuł, jest równoznaczny z językiem całego wystąpienia.

poprzednie streszczenie | lista streszczeń | następne streszczenie


Referat nie został wygłoszony - uczestniczka wycofała się



Kornelia Kołupajło (Poznań)

Über die möglichen Mehrheitsrelationen einiger Homonyme



Pragnę przedstawić i opisać relację semantyczną antonimii, w której to jednak opozycja nie dokonuje się na płaszczyźnie makrostrukturalnej, lecz mikrostrukturalnej, tzn. w obrębie jednej jednostki leksykalnej. Alex Eulenberg nazywa tę szczególną relację polisemii kontrastywnej auto-antonimią. Przejmując tę samą terminologię pragnę zdefiniować pojęcie auto-antonimii, przytaczając w tym celu rozróżnienie pomiędzy homonimią a polisemią, aby następnie opisać wybrane auto-antonimy czasownikowe języka niemieckiego. Metodologia, którą się posłużyłam, polegała na analizie słowników i dokonania subiektywnego wyboru polisemów, które następnie skonfrontowałam z podobnymi przykładami Lutzeiera (2012). Analizując wybrane auto-antonimy w korpusach języka niemieckiego IDS uwzględniłam przede wszystkim ich kookurencję, wykorzystując w tym celu bazę danych kookurencji CCDB - V3.2. Przyjęłam bowiem, iż poprzez analizę kookurencji możliwe jest dokonanie rozróżnienia między dwoma sprzecznymi znaczeniami jednej i tej samej jednostki leksykalnej. Na koniec mego referatu pragnę zaprezentować projekt badawczy Lutzeiera oraz jego najnowszy słownik trzytomowy Wörterbuch des Gegensinns im Deutschen, stanowiący swoistą bazę auto-antonimów, rzetelnie opisanych oraz uporządkowanych alfabetycznie, słownik, będący jednocześnie pierwszym słownikiem auto-antonimów dla języka niemieckiego.

1. Henne, Helmut (1972): Semantik und Lexikographie. Untersuchungen zur lexikalischen Kodifikation der deutschen Sprache. Walter de Gruyter: Berlin/New York.
2. Lutzeier, Peter R. (2012): Wörterbuch des Gegensinns im Deutschen. Bd.1, Bd.2. Bd.3. Mouton de Gruyter: Berlin.
3. Lutzeier, Peter R. (2008): Wörterbuch des Gegensinns im Deutschen. In: Akten des XI. Internationalen Germanistenkongresses Paris 2005. Bd.4. Peter Lang: Bern, S. 327-336.
4. Lutzeier, Peter R. (2001). Polysemie mit spezieller Berücksichtigung des Gegensinns. In Lexicographica 17, ed. by Fredric F. M. Dolezal, Alain Rey, Thorsten Roelcke, Herbert Ernst Wiegand, Werner Wolski, Ladislav Zgusta, Max Niemeyer Verlag, Tübingen, pp. 69-91.
5. Lutzeier Peter R. (1997). Gegensinn als besondere Form lexikalischer Ambiguität, In: Linguistische Berichte 171, ed. by Günther Grewendorf and Arnim von Stechow, Westdeutscher Verlag GmbH, Opladen, pp. 381-395.
6. Lutzeier, Peter R. (1995): Lexikologie. Ein Arbeitsbuch. Stauffenburg Verlag: Tübingen.
7. Lutzeier, Peter R. (1993): Studien zur Wortfeldtheorie. Niemeyer: Tübingen.
8. Lutzeier, Peter R. (1985): Linguistische Semantik. Metzler: Stuttgart.
9. Lutzeier, Peter R. (1981): Wort und Feld. Wortsemantische Fragestellungen mit besonderer Berücksichtigung des Wortfeldbegriffes. Niemeyer: Tübingen.
10. Nerlich, Brigitte/ Todd, Zazie/Herman, Vimala/Clarke, David D. (2003): Polysemy. Flexible Patterns of Meaning in Mind and Language. Mouton de Gruyter: Berlin/New York.
11. Ravin, Yael/Leacock, Claudia (2000): Polysemy. Theoretical and Computational Approaches. Oxford University Press: New York.
12. Wahrig, Gerhard (1973): Anleitung zur grammatisch-semantischen Beschreibung lexikalischer Einheiten. Versuch eines Modells. Max Niemeyer Verlag: Tübingen.
13. Wunderlich, Dieter (1980): Arbeitsbuch Semantik. Königstein/Ts.: Athenäum.