JĘZYK W POZNANIU Ogólnopolska Studencka Językoznawcza Konferencja Naukowa
kng-jwp.home.amu.edu.pl

Agnieszka Banach (Uniwersytet Łódzki)

Stereotypowe znaczenia nazw narodowości ukryte w języku polskim na przykładzie tekstów kabaretowych

Na doniosłą rolę pewnych uogólnień i uproszczeń w języku zwrócił uwagę w 1922 roku Walter Lippmann, tworząc słynną teorię stereotypów. Określił je jako schematyczny i jednostronny obraz w głowie ludzkiej jakiegoś zjawiska, człowieka, rzeczy. Powszechnie stereotypy ocenia się jako negatywne zjawisko językowe, gdyż zawierają pewien typ doświadczeń i wartościowanie charakterystyczne dla danej grupy społecznej. Bazując na cechach uważanych za typowe, występujące powszechnie, bywają niekiedy krzywdzące. Jednak nie sposób od nich uciec, a często nawet ludzie nie zdają sobie sprawy, że w swoich wypowiedziach posługują się stereotypami. Dodatkowo, stanowią one niezwykle ciekawy materiały badawczy, gdyż w języku, a szczególnie w jego odmianie nieoficjalnej, zawarty jest sposób myślenia i postrzegania świata przez jego użytkowników. Duża część przekazów słownych zawiera pewną nadwyżkę znaczeniową, wynikającą z językowego obrazu świata, utrwalonego w świadomości danej grupy społecznej. W swoim artykule skupię się na tym, jakie w języku polskim treści dodatkowe zostały przypisane nazwom narodowości, a co za tym idzie, jakie cechy tradycyjnie przypisuje się konkretnym nacjom. Zbadam, jak wykorzystują je artyści kabaretowi w swojej twórczości. 



Gdzie i kiedy: