Abstrakty - IV edycja
Prezentujemy listę referentów i tytułów wystąpień wraz ze streszczeniami i wstępną bibliografią. Zapraszamy do lektury!
Przypominamy, że język, w którym podany jest tytuł, jest równoznaczny z językiem całego wystąpienia.
Ida Stria (Poznań)
Leksyka diabelska w języku szwedzkim
Niniejsza prezentacja podejmuje problem językowego obrazu diabła oraz piekła w języku szwedzkim. Analiza oparta została na trzech wybranych inwariantach: diabeł (djävul), piekło (helvete) oraz przeklinać (förbanna) wraz z ich synonimami i eufemizmami oraz frazeologią, w skład której wchodzą. Zastosowana klasyfikacja frazeologizmów opiera się na klasyfikacji szwedzkiej Anwarda i Linella (1976). Podstawą teoretyczną pracy jest pojęcie językowego obrazu świata w ujęciu znanym z Bartmińskiego (2006).
Badania dowodzą, że w obrębie domeny diabelskiej istnieje silny podział na tabu oraz noa. Wartościowania związane z tą domeną są zakorzenione w tradycji chrześcijańskiej, jakkolwiek źródeł słownictwa można częściowo dopatrywać się już w kulturze staronordyckiej.
Zebrany materiał leksykalny oraz etymologia podanych wyrazów, a także badania Ulli Stroh-Wollin (2007, 2008), wykazują, że język szwedzki przesuwając semantykę leksyki diabelskiej do pola wulgaryzmów jednocześnie spowodował wyblaknięcie symboliki religijnej pierwotnie związanej z diabłem.
Prezentacja ta ma na celu wykazanie związków języka szwedzkiego z tradycją nordycką, protestancką, w odróżnieniu od np. polskiej, katolickiej przy jednoczesnym silnym osadzeniu w tradycji chrześcijańskiej jako takiej.
1. Andersson, Lars-Gunnar, 1985: Fult språk: svordomar, dialekter och annat ont. Sztokholm: Carlsson.
2. Anward, J. & P. Linell, 1976: Om lexikaliserade fraser i svenskan. W: Nysvenska studier 55 6.
3. Bartmiński, Jerzy, 2003: Miejsce wartości w językowym obrazie świata. I: Bartmiński, Jerzy (red.), 2003: Język w kręgu wartości: studia semantyczne. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
4. 2006: Językowe podstawy obrazu świata. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
5. Hellquist, Elof, 1922: Svensk etymologisk ordbok. Lund: C. W. K. Gleerups förlag.
6. Ljung, Magnus, 1986: Om svordomar i svenskan, engelskan och arton andra språk. Sztokholm: Akademilitteratur AB.
7. Stroh-Wollin, Ulla, 2007: Med Fan och Vår Herre genom tre sekler - vem svär hur i dramerna? W: Svenska språkets historia 9. Åbo. S. 262-270.
8. 2008: Dramernas svordomar - en lexikal och grammatisk studie i 300 års svensk dramatik. Svensk dramadialog 10 (FUMS Rapport nr 224). Uppsala universitet.