JĘZYK W POZNANIU Ogólnopolska Studencka Językoznawcza Konferencja Naukowa
kng-jwp.home.amu.edu.pl

Jakub Sroka (Łódź)

Śpiewanie ręką na parapecie - o języku zawodowym muzyków na przykładzie środowiska muzycznego Łodzi i Sieradza

Celem wystąpienia będzie analiza słownictwa, jakim posługują się muzycy (uczniowie i nauczyciele szkół muzycznych oraz członkowie zespołów) w Łodzi i Sieradzu. Na początku krótko scharakteryzuję środowisko muzyków. Przedstawię definicję socjolektu, odwołując się do koncepcji Stanisława Grabiasa, usytuuję na tym tle język muzyków i wskażę cechy tego języka, które najlepiej wpisują się w koncepcję funkcjonalną socjolektu wyżej wymienionego autora (tajność, zawodowość, ekspresywność).
W części głównej przedstawię zgromadzone przeze mnie, dzięki metodzie ankietowej, słownictwo muzyków. Środki językowe, jakimi posługują się muzycy, aby nazwać "na swój sposób" otaczający świat, można podzielić na następujące kategorie:
- neologizmy słowotwórcze - jako świadectwo oryginalności w tworzeniu nowych wyrazów – np. fortoklepka 'fortepian/pianino', perka 'perkusja',
- neosemantyzmy - jako przejaw uważnej obserwacji świata i kreatywności, np. gary 'perkusja', wiosło 'gitara',
- zapożyczenia - głównie z języka włoskiego (np. allegro 'szybko', andante 'umiarkowanie') i angielskiego (job/work 'praca, robota, granie na weselu'),
- frazeologizmy - jako obrazowy sposób patrzenia na rzeczywistość, np. śpiewaj jak z gorącym kartofelkiem (otwieraj szeroko usta podczas śpiewu).
Wystąpienie będzie zawierać liczne przykłady wyrazów w celu potwierdzenia kreatywności językowej ich użytkowników.
W podsumowaniu zwrócę uwagę na różny stopień znajomości socjolektu wśród jego użytkowników, uwarunkowany takimi czynnikami, jak wiek muzyka, środowisko jego działalności oraz kontakt z instytucją szkoły muzycznej. Podkreślę także istotne i charakterystyczne cechy socjolektu muzyków. 



Gdzie i kiedy: